صبر زینب(سلام‌الله‌علیها)، آن چیزهایی که در روضه‌ها خوانده می‌شود، نیست؛ که آن‌ها حالِ قلب سوختۀ خودمان است. صبر آن است که خود را با آن بار امانت اصلاً نبینی. صبر یعنی آنجاکه شاهدی چگونه تن تب‌دار علی‌بن‌الحسین(علیه‌السلام)را از قتلگاه عبور می‌دهند، سکوت کنی و حامی دين باشی و اسرار را آشکار نکنی تا زمانش برسد.
حضرت زینب(سلام‌الله‌علیها)، چنان استقامت در حفظ شئون امامت داشتند که اصلاً نمی‌توان آن را وصف کرد. گویا خداوند در مقابل قد و قوارۀ تمام انبیا کوتاه آمد، آتش را بر ابراهیم سرد کرد، نیل را برای موسی شکافت، نفرین نوح بر قومش را مستجاب کرد و... ، اما در مقابل اهل‌بیت عصمت(علیهم‌السلام) و تالی‌تلوهايشان، کوتاه نیامد. چراکه گویا آن‌ها قد و قواره‌ای نداشتند و مرتبه‌شان به ارتفاع بی‌نهایت اندکاک در ذات، بلند بود. خدا هم نه آتش را برایشان سرد کرد، نه شمر را از سینه‌شان بلند کرد، نه اثر جام زهر را برداشت و...، آن‌ها با این همه آزار واذیتِ امت، باز خواستار هدایت قومشان بودند."اللهم اهد قومی انهم لایعلمون"و این يعنی صبر.
نظرات کاربران
